Vandaag meen ik vanaf mijn ontbijttafel een grote bonte specht te zien ergens ver weg in een boom. Verrekijker erbij en het is inderdaad een grote bonte specht, vrouwelijk geslacht. Een grote bonte specht heet groot maar heeft in werkelijkheid de grootte van een forse merel. Bijzonder om in de stad een grote bonte specht te spotten. Is deze specht in de stad om net als ik een ontbijtje te scoren? Ook bijzonder is dat ik tegenwoordig zit te ontbijten met een verrekijker naast het bord. Dit is dan ook het enige kleine nadeel van het vogelen: ik kan niet meer zonder verrekijker door het leven. Als je oog krijgt voor de vogels en geraakt wordt door het vogelen, dan zie je meer vogels en die wil je dan graag van dichtbij bewonderen. Zelfs in mijn kleine stadstuin blijkt er veel te zien te zijn. Naast veel merels, koolmeesjes, pimpelmeesjes en een roodborstje zag ik onlangs een koppel staartmezen, een echtpaar boomkruiper en een grote gele kwikstaart badderend op het platte dak. Blij, blij, blij ! Dus met de verrekijker in de aanslag heet ik alle vreemde vogels en ook gewone vogels van harte welkom in 2009.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten