Tegen de lamp gelopen ...

Nee tegen de deur. Mijn licht ging wel bijna uit. De klap van mijn hoofd tegen de deur was zo hard dat mijn gebit klapperde. Ik had er een hard hoofd in en gelukkig maar. Alles zat er nog aan en er kwam geen bloed uit. Mijn kantoorcollega's vingen me op met een glaasje water en lieve woorden. Waardoor ik bijna toch ging huilen. Van de de toch wel schrik. En nu een dag later voelt mijn hoofd heel fijn. Alles eigenlijk. Tis net of alles even gereset is in mijn bovenkamer ...