Kater van de kater

Vandaag werd Poesje Moesje niet lekker. Eigenlijk gisteravond al. Vanmiddag bracht ik haar met gierende sirenes naar de dierenarts. Bij wijze van. Moesje houdt niet van reizen en al helemaal niet van een reismandje. Op aanraden van de assistente heb ik haar in een boodschappenkratje gestopt en daar een dicht kratje opgelegd en met een touwtje vastgebonden. Bij de dierenarts aangekomen, had ik eerlijk gezegd

meer zorg nodig dan Moesje. Die vond het opeens wel interessant. Ik kwam dus met lang niet zo'n apatische poes bij de dierenarts dan ik vooraf had aangekondigd. Maar Moesje had wel koorts en was niet helemaal goed. En kreeg een spuitje. Mag ik ook een spuitje?
De dierenarts vond nog iets bij Moesje. Hij vond datgene waardoor hij zei dat Moesje geen meisje moesje was maar een mannetje poesje. Ik wist niet wat ik hoorde. Al bijna twee jaar is Moesje mijn meisje. En Ivo mijn mannetje in huis. Naast Frank. Ik werd nog beroerder, raakte in de war. Terwijl het met Moesje juist steeds beter ging. Thuisgekomen begon ze te spinnen en viel ze aan op haar eten. Gelukkig maar. Ik ben van schrik alle choco paaseitejs gaan verstoppen en terug gaan zoeken en opeten. Dus ik ben nog steeds niet lekker. Straks begin ik nog aan de M&M's. Mijn man Frank schrok ook van het nieuws. Ons wereldbeeldje is verstoord. En hij zit nu met een kater van de kater.