Vandaag zag ik een potloodventer op mijn skate tocht van Leeuwarden naar Grou. Hij stond vlak langs het fietspad naast de rivier de Zwette. Eerst dacht ik dat het om een wandelaar ging die voor mij even netjes langs het fietspad ging staan maar het was anders.
Hoe dan ook, ik was verbaasd. Ik meende dat deze hobby of afwijking helemaal niet meer voorkwam, niet meer hip was. Eerder ontzettend ouderwets. Na verloop van tijd komen ouderwetse dingen vanzelf weer in. Trend: de potloodventer is terug! En gaat met zijn tijd mee; tegenwoordig geen vies oud mannetje in een regenjas. Nee, dit was een hippe goed
geklede man van een jaar of 20. En tegenwoordig zeg je schennispleger tegen een potloodventer. Ik houd erg van de Zwette om er langs te fietsen, te lopen, te joggen, te skaten. Ik krijg er vaak inspiratie en ideeën. Het is net of de inspiratie zo uit de Zwette mijn hoofd binnenvliegt. Problemen of nare dingen gooi ik juist in het water. Zo wierp ik deze ervaring snel in het water om daarna de geplande tocht naar Grou gewoon te vervolgen. Nou gewoon? In Grou aangekomen voelde ik een ... blaar op mijn kuit. Dit had ik in mijn skate carriere nog niet eerder meegemaakt. Ik besloot niet terug te skaten naar Leeuwarden maar de trein te nemen. Op het station bleek dat mijn trein nog een klein uur op zich zou laten wachten. Om aan mezelf te bewijzen dat ik me niet bang laat maken, besloot ik naar huis te … liften. Iets wat ik normaal nooit doe en ook absoluut niet mag van mijn ouders en mijn man en mezelf. Ik had geluk. De allereerste auto stopte met daarin gelukkig niet de schennispleger maar een aardig echtpaar.
Thuisgekomen overzag ik mijn dag en de trends. Ik zag nog een trend. Of eerder een voorspelling achteraf. Ik herinnerde me namelijk dat ik me ’s ochtends via internet had aangemeld bij een avonturenclub. Over het lidmaatschap van deze eerste dag kan ik niet anders dan zeer tevreden zijn. Ook zin in meer avonturen? Meld je aan bij www.tut.com