Wandelend in de bossen van Katlijk hoor ik ergens in het bos een buizerd. En een paar paadjes verderop in het bos vliegt de buizerd voor me uit over het bospad. En weer iets verderop is de buizerd neergestreken op een tak van een boom boven het pad. Wat een schitterende roofvogel en zo groot. Het lijkt wel of er een hond in de boom zit met een diep bruine vacht. Ik kan de buizerd goed naderen. Dat is ook geen bange vogel, denk ik. Dan draait de buizerd zijn kop 90 graden. Ergens knap maar ook beangstigend. Zijn kleine kop lijkt niet in verhouding tot zijn grote romp. Hij kijkt me bloedlink aan. Zo blijven we een tijdje staan. En opeens herinner ik me een artikel in de krant van een tijdje geleden dat hier in deze bossen joggers werden aangevallen door een broedende buizerd. Nu is het broedseizoen al lang en breed voorbij maar toch zit het me niet lekker. De buizerd en ik staan intussen nog steeds zwijgend tegenover elkaar. Vogel kijkt naar bange vogel. Inmiddels dus flink bang geworden van deze natuurfilm waarin ik zelf schijn te figureren, klap ik in mijn handen om mijn eigen angst weg te jagen. En de buizerd klapt met zijn vleugels en vliegt weg. Ik stap ook verder. Dag vogel. Dag bange vogel.
