Het is me wad (29.11.2008)

Vanwege het slechte weer was de eerste excursie van mijn vogelclub uitgesteld. Deze vroeg ochtend ging het dan wél gebeuren en stonden we gewapend met laarzen en verrekijker op de dijk bij de kust van Noorderleeg om de wintergasten aan een nadere studie te onderwerpen. Onze Bildts sprekende gids van het Fryske Gea Albert Ferwerda enthousiasmeerde ons en beloofde mede namens Piet Paulusma dat de grijze lucht en motregen weg zouden trekken en dat we heel "veul veugels" zouden gaan zien. Voor veul veugels zijn de kwelders namelijk niet anders dan een groot en heerlijk ontbijtbuffet.
Klaar dus om de kwelders in te trekken. Gelijk bij het begin van onze excursie zag ik mijn eerste ijsvogeltje. Werd me verteld. Want door het grijze weer kon ik geen kleuren ontdekken. Maar toch een fijne gedachte. De ijsvogel stond op mijn verlanglijstje en kon ik afvinken. Hee, een vink, nog een vogel.

De toch verliep goed al werkte het weer niet mee. Volgens de tabellen was het laag water maar voor een wandeling in de kwelders stond het water toch behoorlijk hoog.
Ik moest hardop lachen toen ik voor mij vogelaar Trudy met twee voeten vast in de modder voorover zag hellen en wrikken. Het lachen verging me even later toen ik zelf wegzakte in de blub. Het wad is mooi maar niet iets minder mooi als het tot over je laarzen gutst. Vind ik dan. Een van mijn voeten trok zo vast dat ik uit mijn laarzen floepte en opeens op mijn sokken in de drek stond. En op sokken zak je ook net zo makkelijk in de mud. Misschien zelf wel beter en sneller. Gelukkig kreeg ik met hulp van een vogelaar uiteindelijk mijn laarzen weer te pakken en kon ik met mijn moddervoeten (pjoek) in mijn laarzen verder wadlopen, want daar was onze wandeling inmiddels in veranderd.

Ja, er waren vogels maar mijn aandacht werd vooral bepaald door de koude vogels in mijn laarzen. Over lekker fris gesproken: een collega vogelaar was ook uit haar laarzen geraakt en kon ze niet meer loskrijgen. Zij liep de tocht uit op haar blote voeten.

Op het einde van de excursie spotte onze gids gelukkig nog een jagende en biddende ruigpootbuizerd. Mijn verrekijker droop intussen van de drek en was niet langer bruikbaar. Gelukkig was het op het blote oog ook een schitterend gezicht. En mijn blote ogen bleken ook ongeveer de enige plek te zijn waar ik geen modder had zitten. Het was me wel wat op het wad. Tja, het leven van een vogelaar gaat niet over rozen.

Nu eerst maar eens lekker hoog en droog naar de Groene Ster om wat ransuilen te spotten.

Winnaars JOP 2008 (25.11.2008)

Vanavond is de Mediacentrale in Groningen Ruud Lozeman van Toscana IJsmakerij uit Emmen door de jury van Dé Jonge Ondernemers Prijs gekozen als winnaar van Dé Jonge Ondernemers Prijs 2008. Ruud Lozeman blonk volgens de jury uit door het goede concept van zijn franchiseformule, doelmatigheid, consistent in opbouw, heldere doelstellingen en de al geboekte resultaten.

Op de vraag ‘wat denk je dat Dé Jonge Ondernemers Prijs jou en je bedrijf gaat opleveren?’ antwoordt Lozeman: “Meedoen met Dé Jonge Ondernemers Prijs heeft ons al zoveel opgeleverd. Naar aanleiding van de publiciteit hebben diverse mensen ons al benaderd omdat ze geïnteresseerd zijn om franchisenemer te worden van Toscana IJsmakerij. Ik verwacht dat we als winnaar van Dé Jonge Ondernemers Prijs 2008 nog sneller onze doelstellingen zullen realiseren. We hebben nu zes Toscana IJssalons en willen volgend jaar drie nieuwe vestigingen openen. Daarna willen we ook buiten Groningen, Drenthe en Overijssel Toscana IJssalons openen.” Ruud Lozeman gaat naast een koffer vol prijzen naar huis met een speciaal door de Groningse kunstenares Mieke Fokkinga gemaakte bokaal.

De publieksprijs werd gewonnen door Sylvia van der Laan van Stichting Droomkinderen uit Bourtange. Sylvia gaf aan dat het winnen van de publieksprijs een extra kroon op haar werk is.

Hier zie je de crew van JOP 2008 met presentator Arno van der Heyden.

Je visitekaartje is hét visitekaartje van je bedrijf (18.11.2008)

Tijdens de netwerkborrels van de Kamer van Koophandel in Groningen, Leeuwarden en Meppel konden ondernemers hun visitekaartje achterlaten bij Edwin Froma en Agnes Schiphorst om zo mee te doen met de verkiezing van hét sterkste visitekaartje van de kvk-netwerk-borrel bezoekers.

Aan mij werd gevraagd de inzendingen te bekijken en te beoordelen en zo ontving ik een dikke envelop met een rijke variatie aan visitekaartjes van noordelijke ondernemers. Wat maakt een visitekaartje tot een sterk communicatiemiddel? En waar is het visitekaartje eigenlijk voor bedoeld?

Doel
Tegenwoordig krijg je bij wijze van spreken soms al een kaartje in je handen gedrukt voordat je de ander goed en wel een hand hebt kunnen geven. Voor mij is dat de omgekeerde volgorde. Een visitekaartje is naar mijn smaak juist bedoeld als blijk van waardering voor een prettig contact of gesprek. Je voelt als het ware vanzelf aan of en wanneer dat er is of juist niet. En wat het moment is om het te geven. Het gevolg en voordeel van deze benadering is dat je met minder maar wel met zinvolle visitekaartjes thuis komt waar je daarna ook gelijk iets mee kunt doen, namelijk contact leggen. En wat daar verder uit voort komt.

Kloppend
Bij de ontvangst van een kaartje op deze manier is het goed om te zien dat een visitekaartje bij de gever past. Dat je dus de eigenaardigheid van de ondernemer en zijn bedrijf terug kunt zien in het kaartje. Dat je denkt: ja, de ondernemer en het kaartje passen helemaal bij elkaar, het klopt.

Zeggingskracht
Soms krijg je van een kaartje ook een glimlach op je gezicht. Dat kreeg ik van het visitekaartje van Kim Tsai van Typisch Kim (www.typischkim.nl) met een kleine waardecheque als onderdeel van het kaartje. Het is jammer dat Kim de borrel van kvk-netwerk niet heeft bezocht en dus niet mee kon doen met deze wedstrijd.
Van alle kaartjes die ik zelf het afgelopen jaar ontving, vind ik die van haar het meest sterk en origineel.

De achterkant van een kaartje kan ook goed gebruikt worden om iets te zeggen. Zo kreeg ik jaren terug het kaartje van Jeroen Stienstra van het bedrijf Finopsis (www.finopsis.nl) met de ijzersterke vraag: Wanneer adviezen door provisie worden beïnvloed, hoe objectief zijn dan de adviezen? Wat een rake vraag ! Dit zegt gelijk alles over Jeroen en zijn bedrijf. Ook Jeroen was helaas niet op de borrel aanwezig.

En de winnaar is …
Van alle aangeboden kaartjes sprongen er op deze manier een aantal positief uit. Van die kaartjes vind ik het kaartje van Rodien de Maar het meest sterk. Een kaartje met weinig tekst wat toch veel vertelt met de zin: A better world is everyone’s business. Met haar bedrijf Rodien (www.rodien.com) geeft ze inhoud en vorm aan maatschappelijk verantwoord ondernemen en leven. Juist niet vanuit een grotere organisatie of organisatienaam maar ze maakt het persoonlijk: vanuit haar zelf. Haar huisstijl geeft beweging aan en passie en zo valt er ook het verhaaltje te zien dat haar passie samenvalt in een klavertje vier en uiteindelijk geluk. Zo “lees” ik haar kaartje in ieder geval. De beweging, de passie en het persoonlijke van deze ondernemer vind ik heel mooi vertaald op haar visitekaartje terug. Het klopt en … het beweegt ook nog.

Professioneel
Na een aantal sterke visitekaartjes bleven er twee smaken over. De kaartjes die qua inhoud, ontwerp en drukwerk prima en op een keurige manier de contactgegevens van een ondernemer communiceren en … dat is het dan ook.
En er waren toch ook kaartjes voor verbetering vatbaar, wat mij betreft. Zelfgemaakte (?) ingewikkelde logo’s of onscherpe foto’s geven geen optimale eerste indruk. Mijn advies aan die ondernemers zou zijn: maak serieus werk van je visitekaartje als bijna eerste indruk van je bedrijf en laat dat doen door een professional. Uw potentiële klanten zijn tegenwoordig heel wat gewend én verwend met de meest fantastische communicatie-uitingen in bladen, kranten en tv. Geen afbreukrisico nemen met uw communicatie en visitekaartje dus.

Sommige kaartjes waren voorzien van overbodige gegevens zoals het rekeningnummer en het kvk-inschrijfnummer. Deze gegevens horen niet op een visitekaartje thuis. Een kvk-inschrijfnummer hoort trouwens verplicht wel ergens op de website te staan maar dat terzijde. En dat brengt me gelijk op de laatste opmerking. Wat ook nog wel eens ontbrak op het kaartje en wat helemaal niet mag ontbreken is de website. Gelukkig is het nooit te laat voor een eerste indruk.

Marit van der Sleen
Traint en coacht vanuit haar bedrijf Hoofd- en bijzaken (www.hoofdenbijzaken.nl) ondernemers ondermeer in marketing en ondernemersvaardigheden.

Tot zover mijn rapport over de prijs. Dit rapport en de reactie vand de winnaar is te lezen op www.kvknetwerk.nl. Ook lid worden van het digitale netwerk van de Kamer van Koophandel Noord? Meld je aan via www.kvknetwerk.nl

Beetje thuis (4.11.2008)

Vandaag ga ik naar Drenthe. Vandaag kom ik thuis. Want ik geef het eerlijk toe: ik blijf een verdwaalde Drent in Friesland. En dat is prima. Friesland is heerlijk. Maar Drenthe ... daar reed ik vandaag naar toe voor mijn werk in Emmen. Onderweg ernaartoe rijd ik langs mijn geboortedorp Zuidwolde en zwaai naar het dorp en mijn ouder, broers en zus. Weer wat later kom ik langs het dorp Sleen en ik zwaai weer. Gezien mijn achternaam moeten daar in het verre verleden mijn wortels namelijk liggen. Elke keer neem ik me voor het dorp eens te bezoeken. Volgende keer. De ontvangst in Emmen is hartelijk en gastvrij. Mijn opdrachtgever blijkt uit Barger Compascum te komen en heeft erg veel weg van ... Daniël Lohues. Mijn dag kan niet meer stuk en dat ging die ook niet meer. Op de terugreis naar huis eet ik even bij mijn ouders en later op de avond passeer ik de Friese grens. Ik kan er weer helemaal tegen. Wat is Friesland óók mooi. Vooral na een dagje Drenthe. Fryslan boppe !