Gevoel voor humor (27.01.2009)

Je gevoel voor humor verandert niet naarmate je ouder wordt. Dacht ik. Tot ik gisteravond de show van Birgitte Kaandorp bezocht. In mijn herinnering heb ik altijd behoorlijk om haar kunnen lachen dus ik had er zin in. In het begin deed ik leuk mee, vond ik zelf. Maar blijkbaar is er toch iets veranderd: in plaats van mee te bulderen van het lachen met mijn buren en de rest van de zaal, viel ik een beetje stil om daarna last te krijgen van mijn schouders. Er zat daar een zwaar gevoel. En dat lachen en brullen en gieren van de anderen én van Birgitte begon me ook een beetje te storen. Waarom liggen jullie dubbel? Na de pauze zijn we vertrokken.

Hoe anders was dit dan een paar weken terug toen we in Franeker ontzettend hebben gelachen om Ronald Goedemond. En hoe leuk het was dat de recensie in de krant een dag later precies omschreef wat ik zo waardeerde. Pfff ... ik ben miijn humor gelukkig niet kwijt ...

Naast deze opluchting blijft er nog wel een belangrijke vraag over. Of eerder gezegd een grote zorg: zal ik nog wel fan van Herman Finkers blijken te zijn? Waarvan ik nu denk en altijd heb gedacht dat ik het ben. En ook graag wil zijn. Nee deze avond met Birgitte was beslist geen vrolijke boel. Ik kom terneergedrukt thuis met Herman op mijn schouders ...

Geluk zit gewoon rechts in je hoofd (26.01.2009)

In 1996 kreeg hersenwetenschapper Jill Bolte Taylor een ernstige hersenbloeding. Als professioneel neuroanatoom observeerde ze hoe haar eigen brein volledig uitviel, zozeer dat ze niet meer kon lopen, praten, lezen, schrijven of zich nog iets van haar leven herinneren, en dat alles in een tijdsverloop van vier uur. Taylor schrijft over deze bloedstollende ervaring én over haar ongewone en inspirerende tocht uit de afgrond van een beschadigd brein. Het duurde acht jaar voordat ze helemal genezen was. In het filmpje How it feels to have a stroke geeft Taylor alvast een voorproefje op haar boek: Onverwacht inzicht. Een van haar inzichten: geluk zit rechts in je hoofd.

Tekst: www.pyschologiemagazine.nl.

Net voordat ik hollend naar de boekwinkel zou rennen om het boek te kopen, las ik gelukkig eerst nog de onderstaande reactie van een lezer op bol.com.
Beperkt interessant
Dit boek is interessant voor mensen die zelf een hersenbloeding hebben gehad of er in hun omgeving mee te maken hebben gehad. Als je echter verwacht dat je uit dit boek kunt leren hoe je zelf je rechterhersenhelft kunt trainen om op ieder gewenst moment te kunnen tappen uit die bron van innerlijke vrede, dan kom je bedrogen uit. Dit boek is een zeer persoonlijk verslag van een persoonlijk herstel en niet werkelijk universeel inzichtgevend, zoals de boeken van Eckhart Tolle dat wel zijn. Daarom maar beperkt interessant...

Briefpapier (22.01.2009)

Mijn briefpapier van Hoofd- en bijzaken is bijna op. Dus dat moet opnieuw gedrukt worden. Gelijk maar even mijn bankgegevens veranderen want ik ben - zonder dat ik dat zelf nu zo graag wilde - van bank veranderd namelijk van Postbank naar ING Bank. Nu ik toch van bank verander, kan ik net zo goed kiezen voor een bank naar mijn eigen keuze bijvoorbeeld Bizner bank. Hun belofte dat ze ongewoon ondernemend zijn, spreekt me aan. En ook het feit dat dat ongewoon, want fluisterend, wordt uitgesproken in hun commercial.
En nu ik toch bezig ben met het briefpapier, kan ik het in een moeite door laten opfrissen door Myon, mijn ontwerper van Studio Samtosa. Ja ! En nu ik mijn fantasie goed de ruimte geef, verander ik ook alvast mijn adresgegevens. Ik heb namelijk een leuk kantoorpand gezien en dat ga ik volgende week bezichtigen. Het nieuwe adres print ik voor de grap (nou ja?) alvast onder mijn bedrijfsnaam en dat ziet er heel goed uit ! En voelt ook goed. Verder droomde ik vandaag dat ik een pruimentaart stond te bakken in het nieuwe huis. So far so good. Nu hoef ik alleen volgende week bij de bezichting van mijn pand de ogen goed de kost te geven en te voelen hoe het pand voelt. En ruiken of ik toevallig ook ... pruimentaart ruik. Om daarna snel naar de drukker te rennen voor nieuw briefpapier met enkele kleine wijzigingen én met een aatal grote gevolgen.

Starring 2009 (03.01.2009)

Vandaag meen ik vanaf mijn ontbijttafel een grote bonte specht te zien ergens ver weg in een boom. Verrekijker erbij en het is inderdaad een grote bonte specht, vrouwelijk geslacht. Een grote bonte specht heet groot maar heeft in werkelijkheid de grootte van een forse merel.
Bijzonder om in de stad een grote bonte specht te spotten. Is deze specht in de stad om net als ik een ontbijtje te scoren? Ook bijzonder is dat ik tegenwoordig zit te ontbijten met een verrekijker naast het bord. Dit is dan ook het enige kleine nadeel van het vogelen: ik kan niet meer zonder verrekijker door het leven. Als je oog krijgt voor de vogels en geraakt wordt door het vogelen, dan zie je meer vogels en die wil je dan graag van dichtbij bewonderen. Zelfs in mijn kleine stadstuin blijkt er veel te zien te zijn. Naast veel merels, koolmeesjes, pimpelmeesjes en een roodborstje zag ik onlangs een koppel staartmezen, een echtpaar boomkruiper en een grote gele kwikstaart badderend op het platte dak. Blij, blij, blij ! Dus met de verrekijker in de aanslag heet ik alle vreemde vogels en ook gewone vogels van harte welkom in 2009.