Meest enthousiast (19.02.2009)

Roberto Benigni nam in maart 1999 met overweldigend enthousiasme de Oscar in ontvangst voor beste mannelijke hoofdrol in de film La Vita è Bella. Leuk enthousiast moment in de aanloop naar de Oscaruitreiking van aanstaande zondag.

Boodschapper Kader Abdolah (19.02.2009)

Je kon wel zien dat de schrijver Kader Abdoloah wel vaker zijn cassettebox met twee boeken open had gemaakt; hij kon dat heel snel. Toen ik hem gisteravond na zijn lezing bij een signeersessie vroeg om een zinnetje in mijn boek te schrijven, zuchtte hij weinig enthousiast. Het zijn maar vier woorden, zei ik. Vragend keek hij me aan. Ik zei: Wees en je wordt. Deze tekst wordt in de koran namelijk wel 53 keer gezegd en spreekt me erg aan. Op deze tekst reageerde hij enthousiaster. O ja dat is een goeie zei hij. Waarop hij in het boek schreef: Ik zeg: wees en het is. Mooi, want nog sterker. Toen ik de boeken later thuis bekeek zag ik dat Kader in alle snelheid niet het bedoelde boek de Koran voorzien had van deze tekst, maar het andere boek uit de cassette, het boek: De boodschapper. Nou ja, allah. Het is en blijft een mooie boodschap van deze wijze en humorvolle boodschapper Kader Abdolah. Zo is het. Wees en het is.

Oorverdovende film (18.02.2009)

En nu zeg ik het nog aardig. De film Slumdog Millionaire. De film met vier oscarnominaties gaat uit de sloppenwijken van India die het schopt tot miljonair.
Deze feel good film deed mij helemaal niet good feelen. De geluidseffecten van deze film waren zo dik aangezet en intens dat ik continu met mijn vingers in de oren zat en misselijk werd van de herrie. Ik waande me eerder in een slechte discotheek dan in de bioscoop. In de pauze heb ik gevraagd of het geluid wat zachter kon. Wat zeg je? Kan het geluid wat zachter, schreeuwde ik tegen twee beschadigde trommelvliezen. Ze hadden me dus niet gehoord. En zo kwam ik na de pauze vingers tekort, vingers voor in mijn oren en voor in mijn keel want het geluid en de negatieve beelden kwamen me de keel uit. En zo kwam ik geradbraakt uit de film. Achteraf bleek dat de film op het voorgeschreven volume is gedraaid. Weten we dat ook weer. Een miljoen winnen is nog tot daar aan toe. Maar een Oscar voor deze film, feelt voor mij niet good.

Elizabeth Gilbert (17.02.2009)

Eerder schreef ik hier over het boek 'Eten, bidden en beminnen' van Elizabeth Gilbert. De schrijfster spreekt in dit TED filmpje over: A new way to think about creativity.

Dankjewel Rodien dat je me attent hebt gemaakt op de inspirerende toespraken van TED Ideas Worth Spreading en dit filmpje van Elizabeth Gilbert.

Pareltje (13.2.2009)

Vanmiddag heb ik een taartje gegeten in Muziekinstrumenten Museum Vosbergen in Eelde. Wat een prachtige omgeving. En binnen in het museum ben je én van deze tijd én lijkt de tijd ook stil te hebben gestaan. Heerlijk. Rust. Nu en toen. Ik wilde er blijven. Wonen. Slapen.

En wat een beleving: vanmorgen heb ik met startende ondernemers juist gesproken over eigenheid en passie en bezieling. En gelijk daarna word ik in Eelde op dit oude landgoed op mijn wenken bediend: dit IS passie en dit IS eigenheid en wel van het echtpaar Verel die na het bereiken van hun pensioenleeftijd met dit museum hun droom leven. En dat voel je.

Goed. Ik kwam pas laat in het museum aan met een hongergevoel. Er was geen lunchkaart maar mevrouw Verel bood gelijk aan om een broodje warm te maken. In de tussentijd kreeg ik een taartje. En nog een taartje. En toen kwam er een plateau met heerlijke kazen. En met mooie broodjes. Ik voelde me als een God in Frankrijk of vanwege de Stilton kaas eerder als een God in Engeland. En af en toe kreeg ik een riedeltje mee van een klarinet uit het museum.

Hartelijk dank Hein voor deze tip voor dit verborgen en zo knusse paradijsje. De volgende keer neem ik tijd om ook het museum te bezoeken. En misschien zien we elkaar daar?! Lijkt me leuk !

Terug naar huis reed ik door een bos met hoge bomen de zon tegemoet. Ik voelde me klein. Net zo klein als de kabouter die ik door het bos zag fietsen. We zwaaiden naar elkaar en lachten. En dat ik een kabouter zag, is werkelijk gebeurd. In ieder geval in mijn fantasie. En jij krijgt trouwens de hartelijke groeten van deze lachende en zwaaiende kabouter !