Feest met Moesje (12 aug 2009)

Een weblog mag niet over je kat gaan en daar gaat het vandaag wel over. Want na onze vakantie was ze er nog ! Moesje ons poesje. En vandaag precies een jaar bij ons. En dit door de goede zorg van Loes(je). Bedankt !

Fan van Finistère (11 aug 2009)

House with a view (10 aug 2009)

In deze vakantie wonen wij op een heuvel. Had al eens gelezen dat hoger wonen goed is voor het welbevinden. En wij bevinden hier ons heel wel. Wat maakt toch dat je van uitzicht nog gelukkiger wordt? Het heeft vast met overzicht te maken. En met diepte. En dat je zo veel meer ziet. Zo zie ik vanaf het terras de tuin hortensia’s, lavendel, rozen, appelbomen, oostindische kers en het pad naar het hek. Daarachter de huizen van het dorp als witte krijtjes tussen het groen van de bomen. Nog weer verderop zien we in de verte de oceaan en de baai van Audierne ...

Taking blurbs too serious (9 aug 2009)

Na een frisse duik in de oceaan zit ik hier fris en fruitig te schrijven op het terras van het vakantiehuis. En te dromen. Hoe zou het zijn om schrijver te zijn en hier je boek(en) te schrijven? In Intermediair las ik over een online coach werkend vanuit een strandhut op de Bahama's ... Keep on dreaming Marit. Nee dit is geen droom. Dit is echt. Ik zit hier op een terras in een weelderig en zonovergoten landschap en ik schrijf. Geen boek maar toch. Ik schrijf. En ik lees boeken. En al lezend kwam ik erachter dat ik last heb van blurbs. Blurbs? Eerst wist ik niet wat een blurb was, totdat ik er over las en sindsdien weet ik dat ik er behoorlijk last van heb.

Ik las erover in het boekje

Zonder einde geen begin (8 aug 2009)

Mijn hoofd en bijzaken zijn hier inmiddels uitgewaaid. En dat niet alleen; in de branding van de oceaan zijn ze gecentrifugeerd. Daarbij werden gelijk alle holtes in het hoofd flink doorgespoeld met zout water... brrrr en tres gezond zullen we maar zeggen. En fris en ook spannend. Spannend. Want ik wil wel net in de oceaan maar ook niet veel verder met deze golven en stroming. Want we zitten hier wel in Bretonse provincie Finistère, wat afgeleid van het Latijn, ‘einde van het land’ betekent omdat dit tijden lang werd gezien als het einde van de wereld. De Bretonse naam voor Finistère is Penn ar Bed en dat betekent