Doet u mij maar een espresso-apparaat

NRC Next belt me met de vraag of ik een jaar abonnement NRC Next wil waarbij ik een espresso-apparaat kado krijg. Toe maar. Een espresso apparaat. Ja dat lijkt me wel wat. Een jaarabonnement heb ik al maar een apparaat heb ik er niet bij gekergen. Dus ik zeg ja. De dame aan de telefoon is daar heel blij mee. Ze leeft helemaal op. Waarschijnlijk ben ik het telefoontje met eindelijk weer iemand aan wie ze iets kan slijten. Ik zeg dat ik graag een espresso-apparaat krijg. En het abonnement hoeft ze niet te regelen want dat heb ik al. O. Tja dit is niet de bedoeling. U krijgt geen apparaat als u als een abonnement heeft. Waarom belt u me dan? Foutje in het systeem. O. Ze legt snel de fout bij de computer en bij haar collega's. Wel zo makkelijk. Dan ben je daar maar weer van af. Maar ik ben nog niet klaar: trouwens mevrouw nu ik u toch aan de lijn heb: ik zou graag mijn abonnement opzeggen. Sinds mijn favoriete columnist Aaf Brandt Corstius met zwangerschapsverlog is, heeft NRC Next haar glans voor mij verloren. O. Tja dat kan ze niet voor me verzorgen. Dan moet ik een ander nummer bellen en ze verwijst weer door naar weer andere collega's. O. Dan moet ik dat maar doen. We zijn beiden uiteindelijk niets opgeschoten met dit gesprek. Ik ga een kopje koffie drinken. Gewone koffie. Beslist geen NRC Next espresso.

Aan de schoonheid (2 okt 2009)

Vandaag kreeg ik lieve wensen, kaarten en kado's.
En via de mail kreeg ik een muziekje met deze tekst van Huub Oosterhuis.

O schoonheid uw verbrand gezicht
weerspiegelt nog het morgenlicht
het zwart blauw rode grijze alle dagen licht.

In rozen staat gij opgericht
in dorens bloeit gij allerwegen
aan zee zijt gij gelegen
de zonne laait uw overwicht.

Gekend bemind vanwaar zijt gij
van eindeloos en zo vlakbij
als zwarte blauwe rode grijze mensen zijn.

In mensen stergt gij dood na dood
in mensen kiemt gij tot niet leven
wie heeft ons u gegeven
witwaterwel genadebrood.

O schoonheid uw verweerd gezicht
weerspiegelt nog het eerst licht
het alle dagen fonkelnieuwe licht van licht.

Tekst: Huub Oosterhuis
Muziek: Antonie Oomen

Marit Mag Ik Het Ruilen Van Der Sleen (2 okt 2009)

Dit is vanaf vandaag mijn nieuwe naam. Ik ben jarig en heb al bij het ontbijt deze nieuwe naam gescoord vanwege mijn reactie op een kado: leuk ... en mag ik het ruilen? Ik zeg dit wel vaker en ik kreeg van mijn man deze nieuwe naam. Kon ik wel om lachen. Mijn ouders kwamen voor de koffie met een kado. Mijn moeder riep voordat ik het kon uitpakken al dat ik het mocht ruilen als ik het niet mooi vond. En ik vond het inderdaad niet mooi. Maar dat zeggen bleek toch niet de bedoeling. En al helemaal niet van de diplomatieke en aardige Weegschaal die ik vaak ben. En ik deed het wel. Mijn ouders waren geschokt en het kado moest gelijk uit de kamer verdwijnen. Ik vertelde over mijn nieuwe naam en toen kon er weer een klein lachje af en mocht het kado blijven staan. Naast dit minder diplomatieke gedrag doe ik mijn sterrebeeld Weegschaal verder veel eer aan met mijn ruilgedrag. Ook dingen die ik voor mezelf koop moeten vaak geruild want heb ik wel het juiste gekozen? Wikkerdewik, dat ben ik. Gelukkig vaak alleen met onbelangrijke zaken. Met wezenlijke dingen heb ik dat niet. Vandaag kreeg ik een nieuwe naam. En die is helemaal goed en hoeft niet geruild.

Help ik zit verstopt (28 sept 2009)

Gisteren een klus opgeknapt die ik al een hele tijd voor me uit had geschoven. Elke dag en later elke week waren er belangrijker (lees leukere) dingen om te doen. Gistermiddag heb ik me zelf gedwongen (hoe deed ik dat ?!) en heb ik de klus geklaard. Veel sneller dan ik dacht. En makkelijker dan ik dacht. En nog fijner: het gaf opluchting en ruimte. Vannacht bijna niet van geslapen, zo veel ideeën kwamen er vrij. Was me er niet van bewust hoeveel ruimte die klus onbewust in zat te nemen. Achteraf bleek de klus een lijn verstopt te houden. En nu geen verstopping meer maar stroming van nieuwe dingen. Letterlijk en figuurlijk. Want mijn verkoudheid komt nu ook helemaal los en op gang en stroomt ... Zakdoeken in de buurt. Straks krijgen we na deze ontstopping een overstroming ...het moet niet veel gekker worden.

Kwestie van uitbesteden (18 sept 2009)

Vandaag geeft mijn eenvrouwsbedrijf Hoofd- en bijzaken een training in Assen. En de vrouw van het eenvrouwsbedrijf, ik dus, zit lekker thuis in de zon met een goed boek. En nu even snel achter de laptop om dit van me af te schrijven.
Deze training heb ik namelijk uitbesteed. Aan een hele goede en betere trainer dan ik. Voor het eerst. Toch spannend. Gelukkig komt er witte rook uit Assen in de vorm van enthousiaste mails en sms-jes van deelnemer en opdrachtgever. Die witte rook stelt me gerust en maakt me blij. En nu genoeg witte rook want juist vandaag wil ik voluit van de zon genieten !

Golfless (16 aug 2009)

Ook van deze golfles heb ik weer even een mindmapje gemaakt om al het geleerde goed te onthouden. De conclusie van deze eerste les is: less ! Less is more. En dan gaat het om kracht. Met veel kracht slaan. Wat is golf een prachtige spiegel van het karakter. Van mijn karakter. En het karakter van de gemiddelde mens. Want volgens mijn trainer Tineke slaat 90% te hard. Is het onze calvinistische (in)slag?
Verder laat Tineke me ook less ballen slaan. Tussen elke slag doe ik een oefenslag dus een slag zonder bal. Pas als ik de grond raak, mag ik een bal slaan. Na deze les met less slagen en less ballen was er ... more voldoening. Deze less ga ik morgen ook in mijn werk toepassen, wat zeg ik: in mijn leven !
Voortaan geen golfles meer want ik noem het voortaan: golfless. En ik heb nog 9 golfleSSSen (tja nu wordt het lastig) te gaan.

Ik mag weer golfen van de dokter (16 sept 2009)

En vandaag heb ik mijn eerste les gehad van Tineke. Het ging helemaal leuk. I love Tineke. En nu afwachten hoe mijn tennisarm hierop reageert ... So far so good.
Door het golfen in mei kreeg ik een tennisarm. Extra goed nieuws: ik tennis verder niet, maar ik mag nu ook tennissen van de dokter.